دوربین مداربسته / تکنولوژی و اخبار دوربین مداربسته

 

کتاب ها و مقالات بسیاری به ارتباط بین هوش احساسی افراد و میزان موفقیت آن ها پرداخته اند. کارکنان شاداب شرکت های موفق را به وجود می آورند.هوش احساسی مجموعه مهارت هایی شامل حس عام و کلی تا حساسیت های خاص است که توانایی شما برای درک خودتان، مدیریت ارتباطات و تطابق با شرایط مختلف را افزایش می دهد. آیا روشی برای ارزیابی هوش احساسی در سطح سازمانی وجود دارد؟ مطمئنا وجود دارد.

 

وقتی مدیران تجربه شخصی کارمندان را درنظر می گیرند، هوش احساسی بالای شرکتشان را نشان می دهند. مثلا اینکه کارمندان نسبت به کار خود، تیم مدیریتی خود و روند کسب و کار چه احساسی دارند و راجع به آن چگونه می اندیشند. هرچه هوش احساسی سازمان بیشتر شود، سودآوری بیشتر می شود. امروزه تعداد زنانی که کار می کنند به تعداد مردان نزدیک شده است. نیروی کار نیز رفته رفته سالخورده می شود. بسیاری از والدین شاغل زمان کافی برای گذراندن وقت با فرزندان خود در اختیار ندارند. شرکت ها باید روش مواجهه با این موارد و سایر “واقعیت های در حال تغییر” را یاد بگیرند. آن ها باید با کارمندان خود، برخوردی عادلانه داشته باشند، آنان را به رسمیت بشناسند و محیط کار لذت بخش و دوستانه ای ایجاد کنند.اگر به عنوان مدیر نسبت به کار خود باانگیزه و پرشور باشید، کارمندانتان به این موضوع پی می برند. مدیریت با نمونه بودن خودتان برای کارمندان، هنوز هم یکی از بهترین روش های ایجاد انگیزه در افراد است. اغلب سرپرستانی که در ارزیابی هوش احساسی، امتیازات بالایی به دست می آورند، به فواید مثبت بهبود مداوم فردی ایمان دارند و همواره فرصت هایی ایجاد می کنند تا کارکنان به یادگیری بپردازند.

هفت کلید زیر در ایجاد سازمانی با هوش احساسی به شما کمک می کنند:

کلید 1: افراد توانمندی استخدام کنید که به کار خود عشق می ورزند و روش های پیشرفت را به آن ها نشان دهید.

آیا عشق ورزیدن به کارتان، شما را به عضو بهتری در تیم تبدیل می کند؟ تحقیقات مختلف از جمله یک مطالعه 8 ساله نشان می دهد رضایت کارکنان و نوع احساس آن ها نسبت به میزان حقوق دریافتی و امنیت شغلی، مسقیما بر سودآوری شرکت اثر می گذارد. سازمان هایی که نظرات کارمندان را در تصمیمات کسب و کار لحاظ می کنند، سود مالی پایداری دارند. عناصر رضایت و پاداش شغلی، انعطاف برنامه کار، ارتباطات در محیط کار و فرصت های پیشرفت، همه در “تعهد احساسی” کارمندان به شرکت نقش دارند. رفتار منفی مدیران یا همکاران می تواند احساس شادمانی فرد از کار خود را از بین ببرد. محیطی ایجاد کنید که کارمندان بتوانند در مورد آرزوهای شغلی خود آزادانه با سرپرستان خود گفتگو کنند. همواره فرصت هایی برای یادگیری ایجاد کنید. حتی شرکت های کوچک تر می توانند با ارائه مسئولیت های خاص، اختیارات بیشتر و افزایش حقوق، اشتیاق یک کارمند به پیشرفت را ارضا کنند. عملکردها را مرتبا ارزیابی کنید تا هرکس همواره در جای خود باشد. در حالت ایده آل، همه کارمندان بیانیه ماموریت شرکت را می دانند. با این وجود، اگر کاری که افراد شما انجام می دهند، کاملا ترغیب کننده و لذت بخش نیست، برای پر بار تر کردن زندگی شغلی آن ها روش های دیگری بیابید. برای مثال، شرکت شما می تواند دلیلی بیابد و کارکنان را تشویق کند تا با انجام کار داوطلبانه همراه با حقوق در روزهای خاص، با جامعه ارتباط برقرار کنند.

کلید 2: تیم هایی قدرتمند با اهدافی مشترک و پایدار بسازید.

سازمان ها دیگر نمی توانند انتظار داشته باشند یک یا دو متخصص حرفه ای همه کارهای آن ها را انجام دهند. شرکت ها هر روز بیشتر و بیشتر برای دستیابی به اهداف خود بر تلاش های تیمی تکیه می کنند. بنابراین، ایجاد ارتباطات سازنده به نفع شرکت شماست. به کارمندان خود نحوه سهیم شدن در موفقیت شرکت را نشان دهید. آن ها را در موفقیت پروژه ها سهیم کنید و به آن ها انگیزه دهید تا نهایت تلاش خود را انجام دهند. با پرسیدن میزان بهره وری کارمندان از آن ها و نظر آن ها نسبت به کارایی کل تیم، موفقیت تیم را تحلیل کنید. آیا بعضی افراد برای بیان احساسات و عقاید خود معذب هستند؟ رهبران گروه باید روش هایی بیابند تا همه شرکت کنندگان در بحث مشارکت کنند و مباحثات و مکالمات آزاد را تشویق کنند. نحوه هم سویی اهداف فردی کارکنان با تلاش های تیم را مشخص کنید. قوانینی وضع کنید تامشکلات مربوط به مکالمات و اختلاف نظرها حل شوند.

کلید 3: کارهای بیش از اندازه (یا کمتر از حد معمول) به افراد واگذار نکنید.

واگذاری مقادیر مناسب کار به کارمندان بسیار حیاتی است. مسئولیت های غیر واقع گرایانه، میزان استرس آن ها را افزایش می دهد. در نتیجه، ممکن است اشتباهات بیشتری مرتکب شوند و با مدیران و همکاران خود رفتار خصومت آمیزی داشته باشند. کار بیش از حد با تحمیل هزینه های درمانی و غیبت های زیاد بر سازمان شما اثر می گذارد. این موضوع باعث می شود کارمندان علاقه ای به پیشرفت نداشته باشند و بهترین افراد شما خسته و بی انگیزه شوند. اغلب، تصور کارمند از میزان کار قابل انجام، متفاوت از تصور مدیر است. در حقیقت، بسیاری از “کارمندان متخصص” که مهارت های تخصصی و تحصیلات بالاتری دارند، احساس می کنند نمی توانند از عهده توقعات شغلی خود برآیند. این روند نشان می دهد که ممکن است شرکت ها انتظارات نامعقولی از این متخصصان داشته باشند. و بر خلاف تصور شما، کارمندان شرکت های بزرگ نسبت به کارکنان کسب و کارهای متوسط یا کوچک، برای انجام کارهای خود با مشکلات بیشتری دست به گریبان هستند.جیم بالسیلی مدیر ارشد اجرایی شرکتی که بلک بری را طراحی کرد می گوید: تکنولوژی به متخصصان این امکان را می دهد که زمان بیشتری را در خانه بگذرانند. با این وجود، طرفداران پروژه خانواده و کار، که یک گروه تحقیقاتی هستند و اثرات کار بر زندگی خانوادگی را بررسی می کنند، بر این باورند که تلفن همراه، ایمیل، زنگ های هشدار دهنده و سایر وسایل، مرزهای بین ساعات کار و ساعات استراحت در خانه را از بین برده اند. با مذاکره در مورد برنامه ها و مهلت های مناسب و عادلانه، از غرق کردن کارمندان در حجم انبوهی از کارها اجتناب کنید .برای دوره های زمانی شلوغ و پرکار ، کارمندانی موقتی استخدام کنید. برنامه هایی انعطاف پذیر داشته باشید تا به افراد در ایجاد تعادل میان زندگی و کارشان کمک کند.

کلید 4: به افراد عادلانه پاداش دهید

کارمندان شما می دانند همکارانشان چه کاری انجام می دهند و درآمد افرادی با شغل های مشابه شغل آن هاچقدر است. افراد به دریافت پاداش عادلانه اهمیت بیشتری می دهند تا به اینکه در کل حقوقشان چقدر است. تصوری که کارمندان از میزان دستمزد خود دارند، احساسات آن ها درباره سرپرستان را شکل می دهد، بر میزان توجه و حضور آن ها تاثیر می گذارد و میزان تعهد آن ها به شغل و شرکت را مشخص می کند. سایر جنبه های پاداش مثل مزایا، انعطاف پذیری، فرصت های یادگیری و سایر موارد تشویقی نیز بر عملکرد کارکنان تاثیر می گذارد. با بررسی بی طرفانه عملکردها، دستمزدها را افزایش دهید تا کارمندان بدانند قدردان آن ها هستید و به اهداف خود دست یافته اند. در غیر اینصورت، آن ها به پرداخت ها (دستمزد و پاداش)به عنوان تنها معیار عملکرد خود نگاه می کنند. پاداش هارا با دستاوردهای آن ها متناسب کنید.

کلید 5: اطمینان حاصل کنید مدیران توانایی مدیریت دارند.

مهم ترین دلیل افرادی که کار خود را ترک می کنند، نارضایتی از رئیس است، بنابراین، مدیران می توانند با افزایش هوش احساسی، نرخ جابجایی در شرکت را کاهش دهند. درواقع، هرچه نقش مدیریتی یک فرد پررنگ تر باشد، مهارت هوش احساسی او برای شکل دهی فرهنگ سازمانی مهم تر است. وقتی کارمندان می بینند به راحتی به مدیران خود دسترسی دارند، اعتمادشان بیشتر می شود و به مذاکرات آزادانه علاقمندتر می شوند. با استفاده از روش های منسوخ مدیریتی “دستور و کنترل” افراد را با خود بیگانه نکنید، به جای آن، به دنبال “رهبری نظارتی” باشید. احساسات خود را بشناسید، بهترین قابلیت ها و محدودیت های خود را تشخیص دهید و یاد بگیرید چگونه به موارد مختلف کارمندان بپردازید. اگر می خواهید درباره ادراک کارمندان از خودتان مطالبی بدانید، از فرد سومی که کاملا بی طرف است بخواهید با آن ها جلسه ای بگذارد. شخص تسهیل گر باید در مکالمات بر مواردی تمرکز کند که کارکنان می خواهند متوقف شود، آغاز شود یا ادامه یابد.

کلید 6: با مردم با احترام رفتار کرده و استعدادهای منحصر به فرد آن ها را تقویت کنید.

تبعیض در سازمان می تواند به بهره وری، شهرت و سود شرکت صدمه بزند. در سال های اخیر، کسب و کارها مقادیر عظیمی پول را بر سر شکایات انجام شده از تبعیض ها از دست داده اند. تنوع افراد می تواند اثری قوی بر تیم بگذارد و عملکرد کلی را بهبود ببخشد. از طرف دیگر، بعضی مطالعات نشان می دهند که این موضوع می تواند یکپارچگی را که عنصری حیاتی در موفقیت شرکت به حساب می آید، کاهش دهد. با این وجود، با کمک به اعضاء در ایجاد و گسترش همدلی که مهارتی احساسی است و افراد را قادر می سازد تا نسبت به تنوعات فرهنگی حساسیت بیشتری نشان دهند، می توانید انسجام و همبستگی را در هر تیمی افزایش دهید. یاد بگیرید در محل کار خود به تفاوت ها احترام بگذارید. به یاد داشته باشید که با وجود سابقه متفاوت، شما و همکارانتان منافع مشترکی دارید. همه شما می خواهید با افرادی کار کنید که برای کارتان ارزش قائلند و می خواهید یک فرهنگ کاری ایجاد کنید که ارتباطات مثبت و مهم تر از همه برخورد عادلانه را تقویت کند. یک سیاست بدون تبعیضی در شرکت خود بکار گیرید تا نشان دهید سازمان شما برای تنوع و تفاوت ها ارزش قائل است.

کلید 7: فعالانه پاسخگو باشید…تا در قلب و فکر افرادتان جای داشته باشید.

شرکت ها هر ساله مبالغ بیشتر و بیشتری صرف آموزش کارمندان می کنند. رهبران شرکت ها می دانند ایجاد فرصت هایی برای آموزش مرتبط با مشاغل، عملکرد کلی کسب و کار را بهبود می بخشد. تعداد “سازمان های یادگیرنده” در حال افزایش است. مدیران اجرایی افراد را تشویق می کنند تا به روش های جدید حل مشکلات بیندیشند و عملکرد و سازگاری خود را ارتقا دهند. این سازمان های یادگیرنده افراد را ترغیب می کنند به دنبال “مدل های ذهنی” خاص یا افکار مشخصی درباره چگونگی موضوعات باشند. کارکنانی که به چنین درجه ای از خود آگاهی می رسند، اغلب مهارت های احساسی خود را نیز ارتقا می دهند. یکپارچگی از سطوح عالی سازمان آغاز می شود، بنابراین، مدیران باید اصول شرکت را رعایت کنند. تلاش های کارمندان خود را به اهداف شرکت پیوند دهید، چارت پیشرفت شرکت به سوی اهداف را، طراحی کرده و مثبت گرایی را تشویق کنید.